G2289

thanatoo

< 2288 (w. tot-machen);
Vb. (11)
I.) töten
1) jmdn. umbringen; etw. ertöten, jmdn. d. Verurteilung zum Tod
übergeben. Mt 10,21; Mk 13,12; Lk 21,16; 2Kor 6,9; ua.
2) übertr.: durch d. Tod, d.h. d. Sterben, von etw. befreit werden.
Hi 5,2; Röm 7,4; 8,13;